Menurut kepada Perlembagaan Republik China 1947, artikel 13 yang menyatakan bahawa "rakyat hendaklah mempunyai kebebasan berhimpun dan berpersatuan." Amalan ini telah dikekang dari tahun 1948 hingga 1991 kerana penggunaan Peruntukan Sementara menentang Pemberontakan Komunis, yang membatalkan kebebasan awam pada masa itu.

Perlembagaan Republik Rakyat China menegaskan bahawa "rakyat Republik Rakyat China menikmati kebebasan bersuara, pemberitaan, perhimpunan, persatuan, perarakan, dan demonstrasi." Walau bagaimanapun, dari segi amalan, amalan hak ini telah dilarang keras, secara amnya di bawah naungan pengekalan "kestabilan sosial." Semasa penjaminan kebebasan, perlembagaan juga mengisytiharkan kewajipan warga China untuk "melawan kuasa dan unsur [...] yang memusuhi sistem sosialis China dan cuba melemahkannya." Undang-undang anti-subversi yang ditakrifkan dengan buruk, seperti artikel 105 kanun jenayah, boleh digunakan untuk mendakwa secara jenayah individu yang ingin menggunakan hak berhimpun, kebebasan untuk bersuara atau demonstrasi. Warganegara lain yang terlibat dalam pelbagai bentuk protes mungkin menghadapi hukuman pentadbiran, seperti hukuman kerja paksa.[perlu rujukan]